NIMBY: het politieke non-argument

Voorbeeld Ostracisme - Schervengericht

Overal hoor je dit tegenwoordig. Het woord “NIMBY”, ofwel “Not In My Back Yard”. Een handig politiek verzinsel. Als bewoners of omwonenden het ergens niet mee eens zijn is voor een politicus het lastigste wat er is.

Als je deze kreet bekijkt in het daglicht van de landelijke woningnood, provinciale verordening en gemeentelijke verplichtingen dan kan je niet anders tot de conclusie komen dan: het is altijd in iemand z’n achtertuin.

Koekje van eigen deeg ‘onbenut grasveld’

Ook wij fietsen in Uitgeest. Deze locaties leken ons ook onbenut:

Toevallig wonen hier lokale politici in de buurt, te weten:

  • Jack Zwarthoed (CDA) aan de Floraronde
  • Jelle Brouwer (PvdA) in de Kleis
  • Wim Rodenburg (CDA) aan de Sluisbuurt

Maar vreemd genoeg komen óf deze locaties niet voor in het geheel óf de locaties uit het veelgenoemde JJR onderzoek die wél in de buurt komen schrijven ze makkelijk af als ‘niet reëel’ of ‘beperkt haalbaar’. Met andere woorden dit kost te veel moeite en is geen laaghangend fruit.

Wanbeleid Rijksoverheid

Het volkshuisvestingsbeleid1 van de Rijksoverheid klopt al 20 jaar niet. Na de vinexwijken begin jaren ’90 begon de liberalisering en verkoop sociale huurwoningen begin jaren 2000. Het toppunt was de bouwstop na de eurocrisis in 2010. Kabinet-Rutte 1 heeft de woningnood zélf geregisseerd.

Vinex zijn nog onder regie van het Rijk zelf gebouwd, maar daarna ging het hard achteruit. Van 2 miljard schade door schandalen2  tot opheffing van het ministerie VROM naar ‘crisis’ maatregel verhuurderheffing van 1.7 miljard. Tel hierbij de Woningwet beperking uit 2015 bij op én de decentralisatie voor ruimtelijke ordening en volkshuisvesting dan is de cirkel rond.

Vandaag de dag is de bouw van sociale huur ingestort, het middensegment wordt per opbod leeg geroofd en alleen het aanbod van duur segment (koop) appartementen stijgt enorm. Regelrecht gevolg van kapitalisering en geen centraal beleid. In 2013 t/m 2018 is door de politiek beweerd dat (sociaal) bouwen niet nodig was. De strijd van bouwen is verplaatst van buiten- naar binnen de bestaande stadsgrenzen. Dit is politiek rechts versus links.

Het tekort aan woningen in ‘onderzoek en cijfermatige onderbouwing’ zal altijd een discussiepunt blijven. Woningnood is er altijd.

Bouwen alleen binnen gemeente grenzen

Zodra je de piramide volgt vanaf boven gebeurt er dit:

  1. Top: voert geen beleid, stellen wel regels op en bouwen moet
  2. Subtop: duwt dit door naar onder maar met extra (lokale) regels
  3. Midden: zoekt naarstig naar vierkante meters en geld
  4. Onderkant: jaknikken en slikken wat over ons heen komt

De provincie, hierboven subtop genoemd, stelt in de omgevingsverordening de kaders vast en trekt een ‘rode lijn‘ om de gemeente heen. De last en verplichting tot bouwen komt bij de gemeente te liggen. In het geval van Gemeente Uitgeest hebben die géén ruimte en weinig geld. De regels en eisen van lokale overheden gecombineerd met de plannen die externe projectontwikkelaars verzinnen kosten veel tijd en leveren weinig op.

Buiten de rode lijn is het provinciaal gebied en gelden er regels. Veel regels. En dat is lastig. Maar niet onmogelijk.

Voor nu is het resultaat dus dat de (politiek in) Gemeente Uitgeest:

  • onnodig veel belastinggeld verkwist;
  • blind meegaat met de regels van de Provincie & de Rijksoverheid;
  • géén vuist durft te maken naar boven en dus groen makkelijk inruilt;
  • niet het collectief zoekt voor de strijd naar een integrale rijks visie;
  • kiest voor ‘laaghangend fruit’ ofwel de politiek makkelijke weg;
  • meegaat in vercommercialisering van huisvesting;
  • een klassiek voorbeeld is dat decentralisatie niet werkt.

Uit het verslag van het Portefeuillehouders Overleg Regio Alkmaar (PORA) blijkt dat container- of flexwoningen verdeeld worden in de regio. Of hier een eerlijke verdeelsleutel, onderzoek of überhaupt de financiële en fysieke mogelijkheden van zijn vastgesteld is onbekend.

Vertegenwoordig je Uitgeester medemens

We zijn hier in Nederland een democratie wat letterlijk volksheerschappij betekent. De politiek en gemeente is gekozen door het volk. Wij dus. Luister dan ook naar de burger.

Houdt in de media het volk geen worst voor, censureer geen meningen die niet in het beeld passen en stop met verzwijgen van de echte cijfers!

Het fundamentele recht op spreken is 1 van de 4 pijlers van een democratie en participatie is daar een vorm van. In een aparte brief en blog komen we hier uitgebreider op terug.

Bronnen

  1. Bron = NRC
  2. De directeur van het Amsterdamse Rochdale reed rond in een Maserati en de kasbeheerder van Vestia speculeerde met derivaten,

Facebookmail
Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *